“Supposedly Fictional”
Beware of Mishap
February 24, 2020Most people, few people
February 24, 2020
|
|
by Master Acharavadee Wongsakon
One time in the Buddha era, Buddha said to the young man who came in tears to ask him to perform a ritual to send his father’s spirit to heaven.
In reply, the Buddha said, “Your father is dead. What can I do?”
His words gives a great lesson; when he was alive, why didn’t he strive for goodness and stop committing a sin? What did he spend on while still in the world? Why does he now need the ritual after he’s dead?
People often lead a careless life, indulging in pleasures, lured by the illusion without paying attention to Buddha’s teachings which involve keeping the Five Precepts, doing good deeds, and purifying the mind.
Staying away from sinful acts is to not add more karma to yourself.
Practicing Vipassana meditation is to release the mind from grievances.
To be free from the cycle of birth, old age, sickness, and death.
Do not view the inevitable truth as a fiction
Because we are the ones who will face the truth.
Supposing…
One day, illness comes, with it brings the pain
One day, loss of loved one comes, dead or alive.
One day, success becomes failure.
One day , fortune and praise disappear.
One day, death takes us from this world.
Whatever you hold on to, even a single coin, cannot be taken.
But.. This is not supposed to be a fiction.
It is a true story that reveals the impermanence of all things.
Therefore you should strive for Dhamma practice,
To gain wisdom in dealing with all sufferings,
On the day that all the fictional truths
Become the truth.
Master Acharavadee Wongsakon
8 August 2018
Translated by Nilobon Waiyaworn.
“เรื่องสมมติ”
ครั้งหนึ่งในสมัยพุทธกาล พระพุทธเจ้าได้ทรงตรัสกับชายหนุ่มที่ร้องไห้มาเข้าเฝ้าพระบรมศาสดา ให้ทรงทำพิธีส่งวิญญาณบิดาของเขาที่ตายแล้วให้ไปสู่สวรรค์
พระพุทธองค์ทรงตรัสว่า “บิดาของเธอตายไปแล้ว ตถาคตจะช่วยอะไรได้”
คำตรัสนี้ให้ข้อคิดมากว่า ตอนมีชีวิตอยู่ ทำไมไม่ขวนขวายทำความดี หยุดทำบาป เอาเวลาที่มีอยู่บนโลกนี้ไปทำอะไร พอตายแล้วทำไมต้องมาทำพิธีส่งวิญญาณ
คนเรามักใช้ชีวิตอยู่ด้วยความประมาท หลงเพลินติดสุข หลงไปตามวิถีมายา
โดยไม่ให้ความสำคัญกับคำสอนของพระพุทธเจ้า อันมีการรักษาศีล และการทำความดี และชำระจิตให้บริสุทธิ์จากกิเลส
การหยุดทำบาป คือการไม่เพิ่มวิบากให้กับตัวเอง
และการฝึกภาวนา คือการปลดปล่อยจิตให้พ้นทุกข์
พ้นจากการเวียนจมในวงจรการเกิด แก่ เจ็บ ตาย
อย่าเห็นเรื่องจริงที่ไม่มีใครหนีพ้น เป็นเพียงเรื่องสมมติ
เพราะเราเองคือผู้ที่ต้องเผชิญกับความจริงนั้น
อาจารย์อัจฉราวดี วงศ์สกล
8 สิงหาคม 2561
