AR 

HI 

MS 

FA 

بررسی ژئوفیزیکی، جامع ترین طرح یک شهر تاریخی اولیه آسیای جنوبی را در تیلائوراکوت، کاپیلواستو، نپال نشان می دهد

Tilaurakot، بقایای باستان شناسی از Shakya پادشاهی باستان، شهرستان که در آن خداوند بودا 29 سال اول زندگی خود را صرف، در نپال غربی در منطقه لومبینی بزرگ واقع شده است و در فهرست آزمایشی برای میراث جهانی یونسکو قرار دارد. از اینجا است که بودا از طریق دروازه شرقی در سفر خود از روشنگری معنوی عبور کرد.

Tillaurakot، 27 کیلومتری غرب Lumbini در ساحل شرقی رودخانه بنگانگا، متشکل از یک ارگ غنی شده از حدود 500 تا 400 متر است و توسط یک سری از آثار تاریخی مرتبط احاطه شده است. اهمیت تیلائوراکوت توسط نزدیکی دو ستون آسوکان در نیگلیهاوا و گوتیهاوا تقویت شده است.

این سایت برای اولین بار توسط P.C Mukherji هند در سال 1899 کشف شد که سفر دو زائر چینی قرن سوم و ششم میلادی را ترسیم کرد. او نقشه شهر غنی شده احاطه شده توسط آثار مذهبی را ترسیم کرد و برخی از ویژگی های معماری، از جمله Stupa شرقی را به عهده گرفت.

اقدام:

یک تیم از باستان شناسان از دانشگاه دورهام انگلستان، به طور مشترک با گروه باستان شناسی نپال و اعتماد توسعه لومبینی انجام تحقیقات باستان شناسی در Tilaurakot به عنوان بخشی از پروژه دولت ژاپن بودجه توسط یونسکو از سال 2013 اجرا شده است.

دستاورد/ضربه:

این تیم در معرض خاک رس و چوب استحکامات, با اولین قدمت Palisade به قرن 6 پیش از میلاد, و در نتیجه همزمان با زندگی خداوند بودا.

بررسی ژئوفیزیکی ویژگی های باستان شناسی زیرسطحی طرح خیابان مدفون شهر را با جاده های شمال و جنوب شرق و غرب نشان داد و با مربع های کوچک در داخل دیوار غنی سازی مشخص شده و جامع ترین طرح یک شهر تاریخی اولیه را تا به امروز در جنوب آسیا فراهم می کند. در مرکز شهر، یک مجتمع تاریخی با اندازه گیری بیش از 100 تا 100 متر، با دروازه در هر جهت اصلی کشف شد.

در داخل شهر دیواری، یک حرم کوچک، یک مخزن آب عمیق آجر اندود، بخش هایی از باروها شمالی و شرقی، بخش های بزرگی از مجتمع دیواره مرکزی، و برخی از ساختمان ها و خانه های کوچکتر کاوش های باستان شناسی شد که قدمت آن به قرن هشتم پیش از میلاد و بعد از آن. در خارج از شهر، یک صومعه بزرگ دوره موریان در نزدیکی Stupa شرقی کشف شد و یک منطقه صنعتی در جنوب کشف شد. یک انبار دیدنی و جذاب از 500 سکه نقره ای مشخص شده از قرن سوم پیش از میلاد، از یک منطقه صومعه بازیافت شد.

این کشفیات بینش های جذاب جدیدی را به زندگی باستانی ارائه داده اند و همچنین ضرورت حفاظت از میراث این سایت قابل توجه بین المللی را نشان می دهند.