|
Rzeźba z okresu III do IV wieku naszej ery została odkryta w latach 60. XX w.
Opublikowano: 01 grudnia 2019 Rzadkie artefakty na wystawie w Islamabad Museum
Islamabad: Muzeum Islamabadu wystawiło na wystawę rzadką posąg głowy Buddy po odzyskaniu go z rezerwatów, gdzie był zamknięty przez dziesięciolecia, według doniesień medialnych w niedzielę.
Rzeźba, z okresu od 3 do 4 wieku naszej ery, została odkryta przez pierwszą włoską misję archeologiczną w Pakistanie, która była prowadzona przez Giuseppe Tucci w obszarze Doliny Swat, donosi Dawn.
Artefakt został wykopany w latach 60. XX wieku i był ostatnio wystawiony w muzeum w 1997 roku.
„Niezwykle rzadko spotyka się posągi Buddy wykonane ze sztukaterii Swat. Dolina Swat jest głównie domem dla kamiennych rzeźb” - powiedział dyrektor Muzeum Islamabad dr Abdul Gafoor Lone.
Powiedział, że rzeźby sztukaterii Buddy są często spotykane w Taxila i Afganistanie.
To, co sprawia, że rzeźba głowy Buddy jest wyjątkowa, to jego ostre, kobiece rysy, z długimi włosami szczotkowanymi do tyłu i owiniętymi wokół aureoli i skośnymi, kocimi oczami.
Samotny powiedział, że Budda jest powszechnie widziany w bułce, z prostymi oczami.
Należący do okresu Kushan niezwykłą rzeźbę odkryto od jednej z najwcześniejszych buddyjskich Stupa Buddhkara I z III wieku pne, współczesnego światowego dziedzictwa UNESCO Dharma Rajika w Taxila.
Kolejne trzy terakotowe głowy Buddy zostały również wyciągnięte z rezerwatów muzeum i wystawione na pokaz.
Trzy rzadkie artefakty pochodzą z 2 do 3 wieku naszej ery. Zostały wykopane przez brytyjskiego archeologa Sir Johna Marshala.
Szczególną uwagę zwrócono na rzeźbienie głów Buddy w porównaniu do reszty ciała, a także zastosowano drobniejszy materiał.
„Kiedy Biali Hunowie spalili buddyjskie klasztory i stupy, głowy zostały pochowane i zachowane pod zawalonymi dachami. Ciała, które nie poświęcono dużej uwagi, uległy pogorszeniu i zostały zniszczone na przestrzeni wieków. Dlatego szefowie Buddy przetrwali do tej pory” - powiedział Lone.
Biali Hunowie byli rasą w dużej mierze koczowniczych ludów, którzy byli częścią Hunnic plemion Azji Środkowej. W okresie od 5 do 8 wieku rządzili rozległym obszarem rozciągającym się od ziem Azji Środkowej aż do Subkontynentu Zachodniego Indyjskiego.
Włoscy archeolodzy wykopali również kamienny panel schistów z Doliny Swat.
Lone powiedział szary panel z II wieku naszej ery „przedstawia świątynię w ogniu, podczas gdy Budda siedzi w środku, a bracia Kasyapa próbują ugasić płomienie”.
Sztuka symbolizuje triumf Buddy nad wężem ognistym, wyjaśnił.