(Please find Thai version below)

When there is shocking news, those who have public awareness will spread the news conscientiously. They will cover up the accused faces for legal reasons or avoid showing gruesome photos. There’s no need to show all of it because each person perceives information differently depending on their age and the fragility of their minds.

“Public actions” are actions which affect the thoughts and the minds of the mass population. Even those actions are private matters, once they’ve been spread out; they might affect the thoughts leading to both the right and wrong direction. Thus, whoever would like to share the information should do it with careful consideration and common sense. Subjects like this is not distant at all but actually it’s very near since we have social media such as Facebook and Instagram where people posting personal matters be it pictures or writings without thinking twice. In the end, the inappropriateness comes back to bite the persons posting it, making them fall victims to their own actions in the past.

Despite telling personal matters, posting stuff on Facebook is sharing them with others or is it not? There are many possibilities the subject might be spreading to the public. Your identity, habits, behavior and nature will be revealed by your own hands. Hence, before you post something, please remind yourself Facebook is not your private zone but a public one. You must have public awareness so you won’t hurt or abuse yourself and others more than what is already happening.

How much and how you need to think before posting?

Ask yourself these simple questions; do we want to see those pictures, want to know those stories; those sad and harsh words reflecting the mind without moral. Do we really want to acknowledge them ourselves? If not, then we should not share them to others. Personal stories, small simple stories that we want to share, even just tiny happy stories that make whoever sees them smile, may spread widely given the social media trend in the world today.

Social media can become a great opportunity for you if you really use it well. Just like pouring pure water into the earth for humanity to consume, the stories that can put a smile on someone’s face or a good humorous story to make someone laugh, or just to let someone know that they are still alive and well. They could be for those that are sad and need someone to cheer them up or those that want others to congratulate them on something.

Social media plays parts in the middle of a chaos, letting us know we live in a hopeful society, not a hopeless one.

If you have public awareness in mind before you post something, you can help support this society by not being public awareness deficit; being born just to be a trash of the world only making it heavier.

Master Acharavadee Wongsakon

Quote in the picture

Social media plays parts in the middle of a chaos; letting us know we live in a hopeful society, not a hopeless one. If you have public awareness in mind before you post something, you can help support this society by not being public awareness deficit; being born just to be a trash of the world only making it heavier.

Source: Facebook 5000s Magazine with Master Acharavadee Wongsakon (November 16, 2015)

“จิตกับชีวิตโซเชียล”

เวลามีข่าวสะเทือนขวัญ ผู้ที่มีจิตสำนึกสาธารณะที่หากต้องการเผยแพร่ข่าว เขาก็มักจะมีการปกปิดหน้าตาของบุคคลที่ถูกกล่าวหาด้วยเหตุผลทางกฎหมาย หรือไม่ก็หลบเลี่ยงภาพส่วนที่น่าสะพรึงกลัวหรือสะเทือนขวัญ ใช่ว่าต้องเผยภาพกันหมดเปลือก เพราะแต่ละคนมีวิจารณญาณการรับรู้ต่างกันตามวัยและความเปราะบางของจิตใจ

คำว่าการกระทำต่อสาธารณะ คือการกระทำที่ส่งผลต่อความรู้สึกนึกคิด และจิตใจของชนมวลรวม แม้ว่าการกระทำนั้นจะเป็นเรื่องส่วนตัว ต่อเมื่อเรื่องราวนั้นถูกเผยแพร่ออกมา ก็จะส่งผลสู่ความคิด เกิดการชี้นำทั้งที่ผิดและถูก ดังนั้น ผู้ใดก็ตามที่แสดงความคิดเห็นหรือเผยอะไรออกมาต้องไตร่ตรองด้วยจิตสำนึกให้มาก เรื่องเช่นนี้ไม่ไกลตัวเลย จริงๆ แล้วมันใกล้มากตั้งแต่มีโซเชียลมีเดีย เช่น เฟซบุ๊ก อินสตาแกรม ที่โพสต์ๆ เรื่องส่วนตัวกันออกไปโดยขาดการตรึกตรองภาพและคำเขียน สุดท้ายสิ่งที่ไม่เหมาะสมก็กลับมาทำร้ายตัวเอง กลายเป็นผู้ตกเป็นเหยื่ออดีตของตน

แม้จะบอกเล่าเรื่องราวส่วนตัว แต่การโพสต์เฟซบุ๊กก็เพื่อแชร์ให้คนอื่นรู้ไม่ใช่หรือ แล้วก็มีโอกาสหลุดออกไปสู่สาธารณะ อัตลักษณ์ นิสัย ไปจนถึงสันดาน ถูกเผยด้วยน้ำมือของตนเองทั้งสิ้น ดังนั้น ก่อนจะโพสต์อะไรลงไป โปรดจำให้ขึ้นใจ…เฟซบุ๊กไม่ใช่พื้นที่ส่วนตัว แต่เป็นพื้นที่สาธารณะ จึงต้องมีจิตสำนึกต่อสาธารณะ จะได้ไม่ไปทำร้ายและเบียดเบียนตนและคนอื่นมากกว่าที่โลกเป็นอยู่

แค่ไหนอย่างไร ที่ต้องคิดก่อนโพสต์?

ลองตั้งคำถามง่ายๆ ว่า เราอยากเห็นภาพแบบนี้ไหม เราอยากรับรู้เรื่องแบบนี้หรือเปล่า ถ้อยคำอันน่าสลด แสลง แสดงถึงจิตใจอันแล้งจริยธรรม เราอยากให้สิ่งเหล่านี้เข้ามาสู่โสตเราหรือไม่ หากไม่แล้ว ก็อย่ามอบสิ่งนั้นให้ผู้อื่น…เรื่องส่วนตัวที่เราจะบอก เรื่องเล็กๆ ที่เราอยากแชร์ มีประโยชน์ มีความดีงามสักเล็กน้อย หรือให้ความสุขเล็กๆ แก่ผองเพื่อนหรือผู้ที่อาจแวบผ่านมาเห็น ตามการรั่วไหลไปบอกต่อของกระแสสังคมหรือไม่…โซเชียลมีเดีย หากใช้ให้เป็นจะกลายเป็นโอกาสให้เราเป็นดั่งหยดน้ำใสสะอาด ที่ช่วยเติมลงไปในโลกใบนี้ ให้มีเรื่องที่เย็นใจ ชุ่มใจ ยิ้มเล็กๆ ที่มุมปาก หัวเราะดังๆ อยู่คนเดียว หรืออย่างน้อย แค่อ๋อ…เธอยังมีชีวิตอยู่ หรือเธอต้องการกำลังใจ หรืออยากให้คนร่วมดีใจไปกับเธอ

โซเชียลมีเดีย มีมุมที่ทำให้รู้ว่า ท่ามกลางความสับสนวุ่นวาย เราอยู่ในสังคมที่มีหวัง ไม่ใช่สังคมที่สิ้นหวัง

เรื่องไม่จริง น่าเกลียด อุจาด หยาบคาย หลอน หากคิดก่อนทำ ตรองก่อนโพสต์ ด้วยจิตสำนึกสาธารณะที่ไม่บกพร่อง เราจะเป็นส่วนหนึ่งที่ช่วยค้ำชูโลก ไม่ใช่ผู้ที่เป็นได้เพียง…เกิดมาถ่วงน้ำหนักของโลก

อาจารย์อัจฉราวดี วงศ์สกล

ที่มา : FB นิตยสารข้ามห้วงมหรรณพ กับอ. อัจฉราวดี วงศ์สกล (16 พฤศจิกายน 2558)

.

Translator: Nadda Rattanamankong