HI 

(Please find Thai version below)

My mother

I believe that very few people has never wrote an essay about mother when was in childhood. With poor handwriting and there was nothing much to say , an essay writing was only “ My mom is the greatest person in the world, “ I love my mom most in the world”, “ I will be a good child for mom” etc. with paper full of heart. 

As time goes by, grown children usually do good thing to mother which it is not enough while they usually do the best with others. They miss mother too little but think of someone with every breath . They put their own family as first priority whilst mother is the last. Sometime they had a bad day and throw a fit of anger on mother. 

Who is mother? Why does she encounter such a situation? 

Sometimes I can’t help but wonder if motherhood as punishment. Punishment that her love to be ignored by her children. Punishment to be the last person whom her children think of. Punishment to could not stop loving her children. 

My mother was on really tough days. No matter how difficulties she had, she always prepared sweets for me after school. Since my mother realized sweets was a happiness I anticipated. I had a chance to touch my mother’s grievous hardship .The more I knew how tough she faced the more I love her and would like to help free her from sufferings. What she has done to me excels everything I have done to her. However, my mother passed away. What I can do this time is contributing merit to her . Many places where we shared reminds me of her with my thought “I would do better off this” . It would be nice if my mother is alive so I can give her meeting more , more hug , spending more time together, paying more attention to her troubles, letting her vent more complaint, her hopes and miscellaneous . It would be nice if my mother could travel more , had more chance to practice meditation . Additionally, allowing my mother for more alternative treatment , whatever more and more through saying “ I should have done better than this “. Moreover, when I was blind from ignorance , I made my mother cry, suffer from my expressed emotions . How can I do this to her? Can I be blind to her tears? Can I be blind to what trauma she got through and who inspires her to be alive?. But I was the one who hurt my mother and how should I have done that?

Even though my mother forgave me but I require her for more forgiveness . 

Since fetus in the womb, what to eat is mother’s intention to pass to her fetus. After that , with the willingly sacrifice for her child’s happiness, toys, gifts , school, earning and chance for life are given by mother. It is unconditional happiness. Mother’s love is endless decimal point , having no expiration date and never ending. If you love mother, do not let this saying happen “On that day, We should do that to mother “

On mother’s day, I prefer to see mothers hang out with their children , seeing the happiness of mothers among their children to dining out , shopping . I am delight to see the way children provide care to aging mother through wheelchair , hand in hand , and pleasing her.

Whether mother’s day or not, let’s take mother to see the world where she prefers before she can not walk. Provide her noble treasure before she can not meditate. Brings the possible best things to mother before she could not feel anythings anymore. 
Do everything that possible to her in order to not ask ourselves later that Why we did not do that to her.
Do everything to your mother while she is alive instead of telling to picture of your deceased mother.

Master Acharavadee Wongsakon
August 10, 2018

Remark: Before taking mother to travel or merit making , should tell her one week or one month in advance for preparing her body and mind as well as her anticipation with pleasure. This will encourage her. 

Translator: Chotika Rujirachun 

Picture: 

Mother’s love is endless decimal point , having no expiration date and never ending. If you love mother, do not let this saying happens “On that day, We should do that to mother”

………..

“เราน่าจะทำอย่างนั้นให้แม่”
…
“แม่ของฉัน..”
อาจารย์เชื่อว่าคงมีน้อยคนนักในเมืองไทย ที่มีใครไม่เคยได้เขียนเรียงความหัวข้อนี้ 
เด็กน้อยลายมือโย้เย้ มักเขียนอะไรไม่ได้มากนักนอกไปจาก แม่ของฉันดีที่สุดในโลก ฉันรักแม่ที่สุดในโลก หนูจะเป็นคนดีของแม่ ฯลฯ พร้อมด้วยภาพหัวใจเต็มหน้ากระดาษ.. 
กาลเวลาผ่านไป เด็กน้อยในวันเติบใหญ่มักทำดีกับแม่ไม่พอ แต่พยายามทำดีกับคนอื่นอย่างถึงที่สุด มักคิดถึงแม่น้อยเกินไป แต่เฝ้าคิดถึงใครบางคนแทบทุกลมหายใจเข้าออก คิดทำเพื่อแม่ติดอันดับรั้งท้าย แต่คิดทำเพื่อครอบครัวตัวเองเป็นอันดับแรก
และบางครั้งอารมณ์เสียที่ไหนมา ก็ระเบิดอารมณ์ใส่ลงไปที่แม่ ทั้งๆที่พระคุณแม่ยิ่งใหญ่กว่ามหาสมุทร แต่ทำไมต้องพบเจอสภาพเช่นนี้เสมอ 
..
แม่อาจารย์มีชีวิตลำบากทำงานหนักมาก แม้จะหนักอย่างไร เมื่อกลับจากโรงเรียน แม่จะมีขนมไว้รอท่าเสมอไม่มีขาดเพราะแม่รู้ว่า ขนมห่อนั้นคือความสุขที่ลูกรออยู่ อาจารย์มีโอกาสได้สัมผัสความทุกข์กายและใจอย่างสาหัสของแม่ ยิ่งเห็นก็ยิ่งรักแม่ และอยากทำทุกอย่างให้แม่พ้นจากความทุกข์ แต่แม้จะทำให้อย่างไร ก็เทียบไม่ได้กับที่แม่ทำเพื่อลูก แม่อาจารย์ตายไปแล้ว ยามนี้ทำได้เพียงส่งกระแสบุญไปให้ เวลาไปสถานที่ที่เคยพาแม่เที่ยว ก็คิดถึงแม่พร้อมกับความคิดว่า “เราน่าจะทำได้ดีกว่านี้” แต่จะดีเแค่ไหนหากยังมีแม่อยู่เพื่อที่จะได้..
พบแม่บ่อยกว่านี้ กอดแม่มากกว่านี้ อยู่กับแม่มากกว่านี้ สนใจฟังปัญหา ปล่อยให้แม่พูดความในใจมากกว่านี้ เราน่าจะได้ฟังเสียงแม่พูด ให้แม่ได้บ่นเรื่องของแพง พูดเรื่องสัพเพเหระ ฟังความมุ่งหวังของแม่ เราน่าจะรับฟังแม่มากกว่านี้ ให้แม่มีโอกาสบำเพ็ญภาวนา สร้างขุมบุญให้แม่มากขึ้น พาแม่ไปเที่ยวมากกว่านี้ พยายามหาวิธีรักษาแม่ด้วยแพทย์ทางเลือกมากกว่านี้ และอะไรต่อมิอะไรอีกมากมายที่ตามมาด้วยคำว่า “น่าจะทำได้มากกว่านี้ หรือ ดีกว่านี้” ก่อนที่นาฬิกาชีวิตของแม่จะหมดลง 
ที่ยิ่งไปกว่านั้นก็คือ ในวันที่จิตใจยังมืดบอด เราทำให้แม่ร้องไห้เสียใจจากการแสดงออกของเราได้อย่างไร เราทำอย่างนั้นลงไปได้อย่างไร ไม่เห็นน้ำตาของแม่หรือ ไม่เห็นหรือว่าแม่ผ่านอะไรมาบ้างและแม่มีชีวิตอยู่เพื่อใคร แต่เรากลับคืออีกคนนึงที่กำลังทำร้ายหัวใจแม่ เราทำลงไปได้อย่างไร.. 
แม้แม่ให้อภัยแล้ว แต่อยากขออภัยแม่อีก
..
นับตั้งแต่ลูกอยู่ในท้อง แม่ก็ตั้งใจกินอาหารเผื่อไปถึงลูก ลูกออกมาแล้วก็เพียรหาอาหาร หาของเล่น หาของขวัญ หาโรงเรียน หาเงิน หาโอกาสในชีวิต ทั้งหมดนี้ก็เพื่อความสุขของลูก เป็นความสุขที่มาจากความรักที่ไม่มีเงื่อนไข 
ความรักของแม่เหมือนจุดทศนิยมที่ไม่สิ้นสุด 
ไม่มีวันหมดอายุ ไม่มีวันถึงจุดหมดเวลา
รักแม่ อย่าให้คำนี้เกิดขึ้น
“วันนั้น..เราน่าจะทำอย่างนั้นให้แม่”
…
วันแม่ อาจารย์ชอบเห็นลูกพาแม่ไปเที่ยวข้างนอก ไปดูความสุขของแม่คนอื่นๆที่ลูกๆ ทุกวัย มักพาคุณแม่ไปรับประทานอาหาร ไปหาซื้อของใช้ คุณแม่สูงวัยบางท่านก็มีสังขารที่ร่วงโรย บ้างต้องนั่งรถเข็น บ้างต้องคอยจูงมือ มีลูกหลานชี้ชวนเอาอกเอาใจ เห็นแล้วก็อิ่มใจ จะวันแม่หรือวันไหน หากทำได้ พาแม่ไปดูโลกในแบบที่แม่อยากเห็น ก่อนที่แม่จะเดินไม่ไหว ชี้ทางอริยทรัพย์ให้แม่ก่อนที่แม่จะบำเพ็ญภาวนาไม่ได้ มอบสิ่งที่ดีที่สุดให้กับแม่ ก่อนที่แม่จะไม่สามารถรับรู้ความรู้สึกใดๆ ได้อีก
ทำทุกอย่างที่ทำได้ เพื่อที่จะได้ไม่ต้องถามตัวเองว่า
ทำไมวันนั้น..เราไม่ทำอย่างนั้นให้แม่
.. 
อาจารย์อัจฉราวดี วงศ์สกล
10 สิงหาคม 2018
..
** การพาผู้สูงวัยไปเที่ยวหรือทำบุญ ควรบอกให้ท่านรู้ล่วงหน้าอย่างน้อยหนึ่งสัปดาห์หรือหนึ่งเดือน เพื่อให้ท่านได้เตรียมใจ และมีความสุขในการรอคอยทำให้เกิดกำลังใจในชีวิต 
..
ขอบคุณภาพจาก Pinterest
….