(Please find Thai version below)

Usually, a mother will guide or ask her children to practice meditation but there are some parents who dismiss it and only worry about making money.

Buddha always teaches that the best way to show gratitude to parents is to cultivate faith in goodness in them if they don’t have faith, to encourage them to follow the Five Precepts if they don’t follow them. If they don’t attempt to do so, they will die without noble treasures and their next life will be in more suffering. My students have come to me with this problem many times. Now I will set up a dialogue in similar scenarios as a guideline for those facing this problem or for opening their parent’s mind.

Mother: You’re going to a meditation retreat again. Why? This will interfere with your work. There’s a rent to pay and foods to buy. What do you get out of it?

Son: Yes, Mom. Even though I go for meditation, I never neglect my responsibilities. I just have to balance them. Meditation makes my mind focus better and gain wisdom. My decision making at work will be better and sharper. It’s better than working all the time and the brain gets more tired. Besides better work performance, I also cultivate merit to support my life. If we deplete the merit until there’s nothing left, it would be difficult for us to make progress in our life and when it’s time to pay back the bad karma, we could easily crash, Mom.

Mother: How can the merit support us? It’s money that gives us a comfortable life.
Son: It is true that money can bring comfort. But now we don’t have enough money, we weren’t born with a silver spoon in our mouth and have to work so hard. It was because we hadn’t given in good faith, Mom. We only saw our own interests, never shared our possessions with others just for their sake. The result of this karma is inadequacy or poverty as already taught by the Buddha. But for those who shared their possessions with others in their past life, they would have possessions as their foundation in new life. If they also hold the precepts and practice meditation, their new life would be more prosperous.

There was a story in Buddha’s era about a destitute man, the poorest man in town. While he was on his way to do farming, he saw a Buddha walk in peace, triggering strong faith in the Noble One. Then, he realized the reason that he was so poor he could afford only one meal a day was because he had never given anything to anyone in past lives. 
Feeling pathetic about his action, he decided to offer his only meal to the Buddha and made a wish, “With this merit from this alms giving, may the word “have not” never happen to me”. After this merit, his heart was full of joy as the Buddha blessed him that his wish be fulfilled. From this merit, his next life was a prince who was showered with love by his mother who gave him everything he wished.

Mother: Your story is quite fun. But isn’t it too much that just offering a rice ball made the man reborn as a prince? What about me? I have sometimes offered food to monks too but never get rich. 
Son: Mom, this is because of different supporting factors. My Vipassana master has explained about this. Here are the reasons:
1. This man met a highly virtuous monk; that is the Silent Buddha (Pacceka Buddha). 

2. This man made merit with true faith as he realized his mistake and had faith in the Silent Buddha. For this man, his only “treasure” was that rice ball which is his source of life while other people still have other assets. By offering his only treasure with no attachment, the result was enormous merit.

3. When he made a wish, he didn’t do it with greed. We may think his wish for a life that “would never hear the words ‘there isn’t any’” sounds greedy. But when he said it with true realization about the harm of the lack of generosity and attachment and with the firmness in his mind as he was making the wish, the merit became very large. He was later reborn as a prince, ordained, and reached a spiritual freedom.

My master has taught that we cannot make a wish like that because if we do with greed, it will lessen the positive karmic energy a lot. People nowadays make merit only to conform to tradition, they expect good results as a return on investment, not with faith or true dedication. That’s why they gain little from merit making. There was also this story told by revered monks about an old woman who had a low birth in the afterlife although she made a lot of donations because it was a traditional merit making without true faith. 

Mother: Oh.. so what should I do to have such a good result when I make merit?
Son : You have to start by purifying your mind, Mom. If your mind is full of impurities, you won’t have a good result from your merit making. Most importantly, you have to hold the Five Precepts perfectly. It will strengthen your mind and benefit you better. 

Mother: How can I keep the Precepts? I don’t see any one keep the Precepts at all. I see people leaving the temple and then go for a drink. They lie all the time. They all do the same thing. If we strongly hold the Precepts, people will say that we’re crazy. I don’t want our family to be seen as extreme. 

Son: Mom, Buddha’s teaching is to follow the Precepts, whoever calls a strict follower of the Precepts as ‘extreme’ will definitely face a bad karma from this insult. Mom, can you see that some people were born with beautiful complexion, or wealthy? That’s because in the past life they followed Buddha’s Five and Eight Precepts. They did not kill any beings and always help others. Each one was born different in high or low status, good or bad, poor or rich, because of merits which had been accumulated. The more good deeds, the better life. In contrast, the more bad deeds and bad friends, the more bad karma, leading to life sinking into the endless cycle of rebirth. Unless you purify your mind to get rid of impurities, you will have to be reborn again.

Buddha divided people into four types, coming from darkness going into darkness, coming from darkness going into lightness, coming from lightness going into darkness, and coming from lightness going into lightness. Whoever wants to go into darkness, let them be, but let us go into lightness. We cannot change our past, but we can do good and cultivate merit now.

Moreover, the consequence from bad karma can be buffered by meditation practice. The late Supreme Patriarch Somdet Phra Nyanasamvara had said that, “Merit is like the feet that keep us running away from bad karma”. Meditation and Vipassana meditation are the highest merit in Buddhism. Going to meditation is like athletes confining themselves for training. Once your mind is strengthened, you can continue to practice at home.

Mom: Can’t I practice at home? Why do I have to go to the temple or Dhamma retreat, leaving work and wasting money? 

Son: Taking a leave doesn’t mean I abandon my work, Mom. As a matter of fact, my boss supports me. Practicing Dhamma makes you have good moral, be ethical and honest, which result in better work and an idea to contribute to the organization more for giving me an opportunity to work here. 

One more thing, most people don’t know why Dhamma teaching and practicing meditation in a retreat or the temple is required although they regularly meditate at home. They don’t understand how energy works. Holy places are full of virtuous energy with Dhamma teachers present to closely guide meditators. Such places allow us to withdraw from the outside world, allowing our mind to be free from interruption and absorb the fine, pure energy. 

On the contrary, if you sit at home and your next-door neighbor turned on the TV, you’ll be so restless you just wanted to look at your smartphone. Even though you’ve been practicing for years, there’s no progress. When something happens, you have nobody to ask. Those who want to cultivate spiritual perfections must go to a meditation retreat, Mom. Having Dhamma teachers while practicing will help you progress.

Mom: Have you been there ? Why do you have to go there again? Isn’t once enough? 
Son: A 7-day work or a 7-day leave doesn’t make us richer or poorer, just a little less income. A 7-day meditation retreat helps us gain the noble treasures which support us in this life and beyond. I go for the retreat once or twice a year to help me progress in my practice. 
I’m telling you all of this because I love you. I want to repay your love. I want you to possess the noble treasure. Please give me a chance to repay your love and cultivate my own merit as well. 

Mom: Is there any expense for the meditation retreat? 
Son: Oh! Everything is free. All meals and a private sleeping quarter are provided. We pay only for our transportation fee as the master considers the meditation course as a form of Dhamma giving. Leading the way to set people free from suffering brings about great merit.

Mom: Let me think about this. Well, don’t take leave too often because you could get fired.

Son: Just hearing that you will think about this made me happy. Well, don’t wait for too long because life is uncertain. I can wait for you, Mom…my company will not fire me because I agreed to have my salary deducted. I will also get my boss to join the retreat so nobody gets the sack.

Master Acharavadee Wongsakon
11 August 2018

The Seven Noble Treasures are noble treasures in Buddhism. The treasures occur in our mind and will be ingrained with us even after death. They are not lost like worldly treasures. 

The Seven Noble Treasures are 
1) Faith 
2) Precepts 
3) Hiri: moral shame 
4) Ottappa: moral fear 
5) Bahusacca: great learning 
6) Caga: sacrifice 
7) Panna: wisdom to know what is good or bad and to truly know about ourselves till reaching enlightenment

The Noble Treasures are very beneficial and supportive treasures. One who accumulates such treasures in one’s mind firmly will prosper both in this life and later lives. 

Translated by: Chortip Oveerawong, Siriporn Kuprasertsin, Napassakorn Oveerawong, Chotika Rujirachun, Pimchanok Thanitsond

“อภิชาตบุตรชวนแม่ปฏิบัติธรรม”
..
ปกติแล้วแม่มักเป็นฝ่ายชี้ชวนให้ลูกปฏิบัติธรรม แต่ก็มีแม่หรือบุพการีไม่น้อยที่ปฏิเสธหรือไม่สนใจการปฏิบัติภาวนาเลย เพราะห่วงเรื่องการหาเลี้ยงชีพ
.
พระพุทธองค์ทรงสอนว่า การตอบแทนบุญคุณบิดามารดาที่ดีที่สุด คือหากท่านไม่มีศรัทธาก็ให้ท่านมีศรัทธา หากไม่มีศีลก็ทำให้ท่านมีศีล เพราะหากไม่มีอริยทรัพย์ติดตัวเมื่อตายจากภพนี้ไปแล้วชีวิตก็จะตกต่ำยิ่งขึ้น เพราะตอนมีชีวิตอยู่ไม่ขวนขวาย หลายครั้งที่มีศิษย์มาปรารภเช่นนี้ ครานี้อาจารย์จำลองบทสนทนา เพื่อให้ผู้มีปัญหาแบบนี้มีแนวทางในการสนทนาเพื่อเปิดปัญญาให้บุพการี
….
แม่ : ไปภาวนาอีกแล้วเสียงานเสียการ ไปแล้วจะเอาอะไรกิน บ้านต้องเช่า ข้าวต้องซื้อ ไปแล้วจะได้อะไรขึ้นมา
ลูก : ครับแม่ คือ.. ถึงจะไปภาวนายังไงผมก็ไม่ได้ละเลยในภาระต่างๆ แค่แบ่งเวลาให้สมดุลเท่านั้น การไปภาวนาก็เพื่อทำจิตเกิดสมาธิและปัญญา ความคิดในการทำงานก็จะดีและคมขึ้นมาด้วย ดีกว่าหมกมุ่นอยู่กับการทำงานทุกวัน ปล่อยให้สมองตีบตัน นอกจากจะได้เพิ่มความสามารถในการทำงานแล้ว ก็ยังได้เพิ่มบุญบารมีไว้เกื้อหนุนชีวิต คนเราหากปล่อยให้บุญหมด ไม่มีอะไรหนุนแล้วชีวิตเจริญยาก แล้วเวลาวิบากกรรมเล่นงานก็ล่มจมได้ง่ายๆนะครับแม่
..
แม่ : บุญจะหนุนได้ยังไงก็แล้วแต่ แต่เงินต่างหากที่ทำให้สุขสบายได้
ลูก : จริงครับแม่ เงินทำให้สุขสบายได้จริง แต่ที่เราไม่ได้เกิดมาบนกองเงินกองทอง ต้องทำงานหนัก ก็เพราะไม่ได้ทำทานด้วยจิตศรัทธาไว้ไงครับแม่ หากในอดีตชาติเราไม่เคยแบ่งปันทรัพย์ให้แก่ใครเพื่อความดีงามของผู้อื่น ผลกรรมก็ทำให้เกิดมาเป็นคนอัตคัดในทรัพย์ คนที่ทำทานแต่อดีตทำให้เขาเกิดมาก็มีทรัพย์เป็นฐานบุญรออยู่ และยิ่งหากรักษาศีลบำเพ็ญภาวนาชีวิตก็จะยิ่งดีงาม อย่างมีเรื่องเล่าจากสมัยพุทธกาลว่า มีชายเข็ญใจคนนึงเขายากจนมากที่สุดกว่าใครในเมืองเขากำลังเดินทางจะไปทำนา เมื่อเห็นพระปัจเจกพระพุทธเจ้าเดินผ่านมาด้วยอาการสงบ เขาเกิดศรัทธาและก็คิดว่า ที่เขาจนขนาดมีแค่ข้าวกินแต่ละมื้อเท่านั้น คงเป็นเพราะในอดีตชาติเขาไม่ให้ทานกับใครเลย เขานึกสะท้อนใจในบุพกรรมของตน ด้วยความเลื่อมใสในพระปัจเจกเขาเลยตัดสินใจถวายข้าวที่เตรียมมาสำหรับตนถวายท่าน ขณะที่กำลังเอาข้าวหย่อนลงในก้นบาตร เขาอธิษฐานว่า “ด้วยอานิสงส์แห่งทานนี้ ขอคำว่า “ไม่มี”อย่าได้บังเกิดแก่ข้าพเจ้า”
ถวายแล้วเขาก็มีจิตเบิกบาน พระปัจเจกพระพุทธเจ้าก็อวยพรให้เขาสมปรารถนา ด้วยอานิสงค์นี้ ทำให้ชาติต่อมาเขาเกิดเป็นเจ้าชายอนุรุธ ที่มีพระมารดารักมาก อยากได้อะไรก็จะหาให้เจ้าชายทุกอย่าง เป็นไปตามที่เคยอธิฐานไว้
..
แม่ : เรื่องเล่าของลูกสนุกดีนะ แต่โอ้โห แค่ใส่บาตรด้วยข้าวก้อนเดียว เกิดชาติหน้าได้เป็นเจ้าชายเลยหรือ แล้วที่แม่ตักบาตรมาตั้งนานทำไมไม่รวยสักที
ลูก : แม่ครับ คือเรื่องนี้มีปัจจัยหรือแรงหนุนต่างกัน คือ อาจารย์วิปัสสนาของผมท่านสอนอธิบายไว้ว่า เหตุที่เขาถวายข้าวก้อนเดียวแล้วได้เกิดเป็นเจ้าชายก็เพราะ
.
1. ชายผู้นี้เขาพบเนื้อนาบุญที่สูงส่งมาก คือพระปัจเจกพระพุทธเจ้า 
2. ชายผู้นี้เขาทำด้วยจิตศรัทธาจริงๆ เขาทำเพราะเห็นความผิดพลาดของตน แล้วทรัพย์เดียวที่เขามีทั้งชีวิตคือข้าวก้อนนั้นที่ใช้ยังชีพ สำหรับคนธรรมดาก็ยังมีทรัพย์ต่างๆ มากมาย แต่สำหรับเขานั่นคือที่สุด และเขาได้สละสิ่งที่เขามีด้วยการคลายความยึดมั่นถือมั่นอย่างแท้จริง จึงเกิดเป็นอานิสงส์มากมาย
3. ตอนอธิษฐาน เขาไม่ได้อธิษฐานด้วยความโลภ หากดูผิวเผิน การอธิษฐานว่า “ขอคำว่าไม่มีจงอย่าบังเกิดแด่ข้าพเจ้า” เราอาจคิดว่าดูจะโลภไปมั้ย แต่เขาอธิษฐานด้วยจิตที่เห็นโทษภัยของการไม่ให้ทาน จิตขณะนั้นเขาเห็นธรรมครับแม่ เขาเห็นโทษภัยของความตระหนี่และความยึดมั่นถือมั่น ด้วยจิตที่เห็นโทษและเห็นธรรม เขาจึงอธิษฐานอย่างแน่วแน่ ด้วยปัจจัยทุกอย่างประกอบกัน จึงส่งผลให้เกิดอานิสงส์สูงมาก เกิดชาติต่อไป เขาเลยได้เป็นเจ้าชายและต่อมาก็ได้บวชจนบรรลุเป็นพระอรหันต์ด้วย
..
ท่านอาจารย์สอนว่า ไปอธิษฐานแบบนั้นไม่ได้นะครับแม่ เพราะหากอธิษฐานด้วยจิตโลภในบุญ จะเกิดเป็นตัณหาจะดึงกระแสบุญไปมาก ที่คนในยุคปัจจุบันที่ทำบุญกัน เรามักทำบุญตามประเพณี ทำบุญเพื่อหวังผลในบุญในแบบการลงทุน ไม่ได้ทำด้วยจิตศรัทธาหรือเพื่อสละคืน ทำให้ทำบุญแล้วได้อานิสงส์น้อย พระอริยสงฆ์รูปนึงท่านยังเล่าเลยว่า ยายคนนึงใส่บาตรแล้วแต่กลับไปเกิดในอบายภูมิ เพราะได้แต่ทำบุญตามประเพณี ไม่มีจิตศรัทธาอย่างแท้จริง
..
แม่ : อ้าว แล้วยังงี้ จะทำยังไงให้ทำบุญแล้วได้บุญแบบนั้นบ้าง
ลูก : ต้องเริ่มที่การชำระจิตให้บริสุทธิ์ก่อนครับแม่ หากจิตยังถูกปกคลุมด้วยกิเลส การทำกุศลก็จะไม่ได้ผลเต็มที่ และที่สำคัญต้องรักษาศีลห้าให้บริสุทธิ์ จะทำให้จิตมีพลังและอานิสงค์ก็จะสูงขึ้นด้วย
แม่ : จะรักษาศีลได้อย่างไง แม่ไม่เห็นใครจะรักษาศีลได้เลย เห็นออกจากวัดเสร็จก็กินเหล้าเมายา โกหกกันเป็นนิจ ใครๆ เขาก็ทำกัน รักษาศีลเข้มเข้า เขาก้อเยาะว่าบ้าบอ เพี้ยนไปแล้ว แม่ไม่อยากให้ใครเขามองว่าบ้านเราสุดโต่ง
..
ลูก : แม่ครับ การรักษาศีลนี่ เป็นคำสอนของพระพุทธเจ้านะครับ ใครที่กล่าวหาว่าผู้รักษาศีลเป็นคนสุดโต่ง นี่ก็กรรมของเขาละครับแม่ เป็นกรรมปรามาสด้วย 
แม่เห็นมั้ยครับว่า บางคนที่เขาสวย ผิวพรรณงาม เกิดมาก็มีฐานะดีแล้ว นั่นก็เพราะอดีตชาติของเขาเคยรักษาศีลห้าและศีลแปด แล้วเขาก็ทำทานเกื้อหนุนผู้อื่น แต่ละคนเกิดมาสูง ต่ำ ดี เลว จน รวยต่างกันตั้งแต่ฐานะตอนเกิด ก็เพราะฐานบุญที่เขาสะสมมา พอมาชาตินี้เขาทำดีก็จะยิ่งทำให้ชีวิตดีขึ้น แต่หากทำชั่วและคบคนชั่วเป็นมิตรก็จะสะสมอกุศลกรรม ทำให้ชีวิตในภายหน้าตกต่ำวนเวียนอยู่ในวัฏสงสารแบบนี้ นอกจากจะชำระจิตประหารกิเลสให้หมดได้ ก็ไม่ต้องเวียนกลับมาเกิดอีก พระพุทธองค์จึงจำแนกคนไว้สี่ประเภทครับแม่ คือ มามืดไปมืด มามืดไปสว่าง มาสว่างไปมืด มาสว่างไปสว่าง ใครอยากไปมืดก็เรื่องของเขานะแม่ แต่เราไปสว่างกันเถอะครับ เรากลับไปแก้กรรมในอดีตไม่ได้ แต่เราทำกรรมใหม่ให้ดีเพื่อสร้างฐานบุญได้อีกทั้งการปฏิบัติภาวนา ยังช่วยลดทอนกรรมวิบากได้ด้วย สมเด็จพระสังฆราช พระญาณสังวรก็ทรงสอนไว้ว่า บุญเป็นเหมือนเท้า พาเราวิ่งหนีกรรม
การนั่งสมาธิและวิปัสสนานี่ เป็นบุญสูงที่สุดในพระพุทธศาสนา การไปภาวนาแค่ไปชั่วครู่ ไปเคี่ยวกรำจิตเหมือนนักกีฬาไปเก็บตัว พอฝึกซ้อมจนจิตมีพลังขึ้นมา ต่อไปก็ปฏิบัติต่อเนื่องที่บ้านได้ 
..
แม่ : นั่งฝึกอยู่ที่บ้านไม่ได้หรือ ทำไมต้องไปที่วัดหรือธรรมสถาน กลับจากที่ทำงานแล้วก็ค่อยนั่ง จะได้ไม่ทิ้งงานให้เสียเงินเสียทอง
ลูก : ไม่ได้ทิ้งงานแค่ลางานครับ แล้วเจ้านายก็อาจจะสนับสนุนด้วยซ้ำ เพราะหากไปปฏิบัติธรรมแล้ว จะทำให้เป็นคนมีคุณธรรม มีความซื่อสัตย์ ทำงานได้ดีขึ้น คิดอยากตอบแทนบุญคุณบริษัทและเจ้านายที่ให้โอกาสชีวิต อยากตอบแทนบริษัทและเจ้านายอย่างเต็มที่ ที่คนส่วนใหญ่ไม่รู้ก็คือ การได้แต่ฝึกปฏิบัติธรรมด้วยตัวเองที่บ้านโดยไม่ไปเรียนรู้ที่วัดหรือธรรมสถาน ก็เพราะเขาไม่เข้าใจเรื่องกระแสพลังงาน อย่างที่ธรรมสถานที่ผมไปพลังธรรมสูงมาก อีกทั้งมีครูบาอาจารย์คอยสอนสั่งใกล้ชิด ให้เราได้ตัดขาดจากโลกภายนอก ทำให้จิตไม่ถูกรบกวนและได้รับพลังธรรมเต็มที่ แต่นั่งอยู่ที่บ้านหรือ เดี๋ยวห้องข้างๆ ก็ดูทีวี นั่งแป๊บเดียวใจก็ร้อนรนไปแชตไลน์ ใจไม่สงบและไม่มีพลังธรรมหนุน ฝึกมานานก็ไม่มีทางก้าวหน้า มีสภาวธรรมอะไรก็ไปถามใครไม่ได้ คนที่อยากสร้างสมบุญบารมี จึงต้องมีเวลาไปปฏิบัติที่ธรรมสถานครับแม่ ต้องมีครูบาอาจารย์จึงจะเจริญ
..
แม่ : ก็ลูกไปมาแล้ว ทำไมต้องไปอีกล่ะ ไปครั้งเดียวก็พอไม่ใช่หรือ ลางานบ่อย (หยุดขายของบ่อยๆ เสียรายได้ไปนะ)
ลูก : แม่ครับ หยุดขายของ 7 วันหรือหยุดงาน 7 วันไม่ได้ทำให้เรารวยขึ้นหรือจนลงเลย แค่รายได้พร่องไปนิดเดียว แต่การไปปฏิบัติธรรม 7 วันทำให้เราได้อริยทรัพย์ที่เป็นบุญเกื้อหนุนไปยาวนานได้ถึงภพหน้าเลยครับ ที่ไปปีละครั้งหรือสองครั้งก็เพื่อให้จิตมีความก้าวหน้า
คือที่ผมพูดมาทั้งหมดเพราะผมรักแม่ ผมอยากทดแทนบุญคุณแม่ ให้แม่มีอริยทรัพย์เป็นบุญติดตัว เปิดโอกาสให้ผมได้ตอบแทนบุญคุณแม่เถิดครับ แล้วก็เปิดโอกาสให้ผมได้สร้างบุญกุศลเช่นกัน…
..
แม่ : แล้วที่ธรรมสถานลูกไป ต้องเสียเงินเสียทองหรือเปล่า
ลูก : ฟรีทุกอย่างครับ มีอาหาร มีห้องนอนแยกพอเหมาะกับผู้ไปบำเพ็ญภาวนา มีแต่ต้องหาค่าเดินทางไปเอง ท่านถือเป็นการให้ธรรมทานการชี้ทางให้คนพ้นทุกข์บุญกุศลมากมาย 
แม่ : แม่คิดดูก่อนนะ หากจะลางานไปปฏิบัติธรรมละก้อ อย่าลาบ่อยนักเดี๋ยวบริษัทเขาจะไล่ออก
ลูก : แค่คิดดูก่อนผมก็ดีใจแล้วครับ แม่อย่าคิดนานนะครับ ชีวิตเป็นของไม่เที่ยง ผมรอได้ครับแม่.. บริษัทเขาคงไม่ไล่ผมออกหรอกครับ เพราะผมยอมให้หักเงินและผมจะไปชวนเจ้านายไปปฏิบัติด้วย จะได้ไม่มีคนไล่ผมออก
..
อาจารย์อัจฉราวดี วงศ์สกล
11 สิงหาคม 2018
…
**** อริยทรัพย์ 7 เป็นทรัพย์ที่เกิดขึ้นทางจิต ที่จะติดตามตัวไปได้แม้ตายแล้ว ไม่สูญหายเหมือนทรัพย์ทางโลก ได้แก่ 1.ศรัทธา 2.ศีล 3. หิริ (ความละอายชั่ว) 4.โอตตัปปะ (ความเกรงกลัวบาป) 5. พาหุสัจจะ(การใฝ่เรียนรู้) 6. จาคะ (การเสียสละ ) 7. ปัญญา (การรู้แยกแยะดีชั่วได้ ไปจนถึงรู้แจ้งเห็นจริงจนบรรลุธรรมได้) อริยทรัพย์เป็นทรัพย์ที่มีอุปการะมาก ทั้งในชีวิตนี้และชีวิตหน้า 
..
ภาพ คุณพลกฤดิ บุญสนอง
…..