DOOR ANDREA MILLER| 15 NOVEMBER 2019
Dertien jaar lang heb ik gewerkt als journalist, met het interviewen van schrijvers, acteurs, activisten, dharma-leraren en meer. Onlangs vroeg iemand me wie ik zou interviewen als er geen grenzen waren en ik kon iedereen interviewen die ik wilde.
Dit was geen vraag waar ik twee keer over moest nadenken. Zonder twijfel, zou ik zo'n 2.600 jaar terug in de tijd gaan en het helemaal in Noord-India tot ik de Boeddha vond. Dan zet ik mijn recorder aan en duik in mijn miljoen en één vragen.
Volgens de traditie is de Boeddha geboren als een prins genaamd Siddhartha Gautama. Er was een voorspelling dat Siddhartha ofwel een grote koning of een groot spiritueel leraar zou worden. Siddhartha's vader beschermde zijn zoon zorgvuldig tegen alles wat onaangenaam is zodat zijn zoon het pad van de koninklijke familie zou kiezen.
Prins Siddhartha trouwde en had zelf een zoon. Toen, op negenentwintigste, zag hij voor het eerst lijden: een oude persoon, een zieke en een lijk. Hij kwam ook een spirituele zoeker tegen die probeerde de vrijheid van lijden te vinden. Siddhartha werd diep getroffen en, midden in de nacht, gleed hij weg van zijn wereldse leven in het paleis.
Zes jaar lang leefde Siddhartha als een azijnzuur en at bijna niets. Uiteindelijk besefte hij dat als hij zijn lichaam zou blijven mishandelen, hij zou sterven. Als hij verlichting wilde bereiken, had hij een middenweg nodig — noch harde ascese noch verwennerij. Siddhartha at een kom melkachtige rijst, die hem genoeg kracht gaf om onder een boom te zitten totdat hij de ware aard van de dingen begreep en de Boeddha werd.
De komende vijfenveertig jaar leerde de Boeddha anderen hoe ook zij verlichting konden bereiken. Toen hij tachtig was, stierf hij blijkbaar aan voedselvergiftiging.
Dus dat is nogal wat informatie over de Boeddha — en geloof me, er is meer een berg — maar is het waar? Er is blijkbaar niets over hem geschreven — noch zijn leer noch zijn levensverhaal — tot het einde van de eerste eeuw voor Christus. Al honderden jaren mondeling doorgegeven, werden delen van zijn biografie zeker verkeerd onthouden en misschien zelfs verzonnen.
Omdat ik dat interview met de Boeddha niet kan krijgen, zal ieder van ons alleen voor onszelf moeten beslissen wat we geloven dat feitelijk is en wat we geloven dat mythe is. Maar uiteindelijk ben ik er niet van overtuigd dat het zo belangrijk is. Wat belangrijk is, is of we voelen dat de basisprincipes van de leer toegeschreven aan de Boeddha, zoals de vier nobele waarheden en de praktijk van mindfulness, diep waar en nuttig zijn voor ons leven, hoe ze ook zijn ontstaan.